Epoka oświecenia, stała się najpopularniejszą z epok, w której powstawały bajki. Ich powstawanie miało nieść za sobą napisany w przystępnej formie przekaz, który trafiał od razu w ucho czytelnika. Zagłębiając się w treść ówczesnych bajek, można zauważyć, że występujące tam postaci, bohaterowie, mają odmienne postawy i poglądy. Tylko jedna z tych postaci postępuje w sposób prawy i moralnie prawidłowy. Takie ?ułożenie? bohaterów ma na celu przedstawienie czytelnikom kontrastu dwóch postaw i zwrócenie uwagi na tą bardziej poprawną moralnie. Morał, z reguły występujący, wynikający na końcu utworu literackiego, jest wypowiadany wprost, z reguły przez jednego z bohaterów. Polskim mistrzem bajek okresu oświecenia jest Ignacy Krasicki. Spod pióra naszego poety wyszły dwa zbiory. Pierwszy z tomików liczył dziewięćdziesiąt sześć bajek, natomiast drugi z nich siedemdziesiąt dwie bajki. To właśnie spośród tych bajek, wiele przerabianych jest jako ?obowiązkowe? na lekcjach języka polskiego w szkole. Przykładowymi bajkami Ignacego Krasickiego są: ?Wstęp do bajek?, ?Drzewo?, o ?Szczurze i kocie?, bajka o ?Grochu przy drodze?, o ?Jagnięciu i wilkach?. Każda z tych bajek, jak tu już zostało wspomniane, zawiera pewien przekaz, morał, nawiązujący do postaw ludzi występujących w codziennym, rzeczywistym świecie. Natomiast zwierzęta, rośliny, tytułowi bohaterowie, są uosobieniem postaw ludzi i sytuacje opisane w utworach są swoistą metaforą istniejących sytuacji w życiu codziennym. Przekaz bajki, ma być łatwo wchodzącym w ucho i zrozumiałym, stąd te uosobienia i metafory.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA