rp_podroze15.jpgPrzemysł Bornholmu bazuje głównie na przeróbce surowców lokalnych. Z rozbudowanego dawniej przemysłu wydobywczego miejscowych kopalń węgla jurajskiego na południe od Haśle, ogniotrwałych glin i iłów na skraju R0nne, kaolinu w R0nne, piasków koło Neks0, kwarcytu koło Akirkeby i granitów w różnych częściach wyspy do dziś przetrwała tylko eksploatacja iłów w kilku kamieniołomach. Wydobycie iłów prowadzi duża klinkiernia koło Haśle, do której należy zakład produkcyjny na skraju R0nne. Obydwa te zakłady przemysłowe, największe na wyspie, produkują żółty klinkier i ceramikę przemysłową (rury), wywożone statkami do Danii. Starą gałęzią rzemiosła jest produkcja ceramiki użytkowej, zlokalizowana przede wszystkim w R0nne, gdzie zajmują się nią duże warsztaty rodzinne. Produkty ich znajdują zbyt u turystów lub są wywożone do Kopenhagi. Te tradycyjne zakłady ceramiczne obecnie opierają się głównie na glince sprowadzonej z Wielkiej Brytanii, NRD i RFN, Republiki Południowej Afryki, natomiast złoża miejscowe wykorzystuje przemysł. W jego rozwoju współdziałali w XVIII i XIX w. fachowcy sprowadzani z Wielkiej Brytanii i Niemiec. Kopalnie glinki kaolinowej koło R0nne, z których pochodzi surowiec dla przemysłu ceramicznego, bazują na zwietrzelinie jurajsko-kredowego skalenia. Znaczą je w krajobrazie białe hałdy odpadów, stawy szlamowe i suszarnie.