Transport kolejowy

W Danii, państwie na wpół wyspiarskim, komunikacja lądowa i morska są z sobą ściśle powiązane. Połączenia promowe poprzez cieśniny i wewnętrzny transport morski współpracują z kolejami i komunikacją samochodową. Duńska sieć kolei liczyła w 1960 r. 4300 km, z czego tylko 60 km było zelektryfikowane. Gęstość sieci kolejowej wynosiła wtedy 10 km na 100 km2. W wyniku kasacji podrzędnych odcinków linii kolejowych, nie wytrzymujących konkurencji transportu samochodowego, sieć kolejowa skróciła się do 2944 km w 1979 r., z czego 2461 km stanowiło własność Duńskich Kolei Państwowych — DSB, natomiast 483 km było własnością prywatną. W roku 1976 tylko 103 km sieci było zelektryfikowane, pozostałe linie były obsługiwane wyłącznie przez lokomotywy spalinowe. W rezultacie gęstość sieci kolejowej spadła do 5,8 km na 100 km2 i Dania pod tym względem z siódmego miejsca w Europie w 1960 r. przesunęła się na dwunaste. Głównymi węzłami kolejowymi są Kopenhaga i duże miasta prowincjonalne, jak Odense, Kolding, Yejle, Arhus, Herning i in. Pełnią one równocześnie role ważnych węzłów drogowych. Kształt kraju sprawia, że w sieci kolejowej można wydzielić dwie główne osie: oś północ—południe, wzdłuż Jutlandii od Skagen, przez Al-borg, Randers, Arhus, Kolding do RFN, i oś wschód—zachód, z Kopenhagi przez Kors0r, Odense, Kolding do Esbjergu.